insan yaradılış itibariyle sosyal bir varlıktır ve sosyal bir varlık olmanın da insanda bıraktığı etkiler vardır..
ne gibi mesela..birine acımak..
yok acımak değil de birinin haline üzülüp,ona el uzatmak diyelim biz buna..
ne oluyor peki ona el uzatınca.o an için sadece vicdanının sana yapmanı emrettiği şeyi yapmış oluyorsun..iyilik yapıyorsun..evet bu iyi bişey..
karşındaki kişinin iyi veya kötü biri olmasıyla ilgilenmiyorsun aslında..burada sadece iyilik yapmak,el uzatmak eylemine odaklanmışsın..
sonra gün geçiyor zaman geliyor..el uzattığın adam yaralarını sarmış,bu sefer seni yaralamaya çalışıyor..
bu bahsettiğim olay belki her gün onlarca insanın başından geçen sıradan bir olay .çok özel bi durum değil incelendiğinde..ama mana olarak "iyilik paylaştıkça çoğalır" ilkesine gölge düşürüyor..bu yüzden önemli..yapılacak diğer bir iyiliğin önüne engel koyuyor bu..
ve biz Türk halkı olarak,taa Osmanlı'dan kalma bir durum söz konusu sanırım burada..hep yenilen ,üzülen,hırpalanan,terkedilen tarafta oluyoruz..düşeni kaldırıyoruz,sopa yiyene neden yedin demek yerine ,seni kim dövdü diyerek olaya yaklaşıyoruz..huyumuz kurusun ama böyleyiz..
bu yüzden bi eylem yaparken şartları duygularımızın bizde bıraktığı etkiye göre değerlendiriyoruz..ben demiyorum ki soğuk olalım..kimseye hayrımız yararımız dokunmasın..demiyorum ki sevmiyelim kimseyi..kimseye yardım etmiyelim..merhametsiz olalım..
ben böyle bişey demiyorum..
sadece duygularımızla haraket edersek,mantıksal gerçeklikleri göz ardı edersek durumun vahimliği nedeniyle,bu durum bizim ileride başımızı ağrıtabilir..ki öylede olmuştur çoğu kez..bunu diyorum..
duydunuz mu hiç atalarımızın yanlış bir şey söylediğini :
İyiye ihanet edince, kötüye iyilik edince, akıllıyı sıkıntıya sokunca, ahmağa acıyınca, kötü ile düşüp kalkınca şerrinden sakın! (Ebu Amr bin Ala)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder